سنتز، شناسایی و کاربرد نانوجاذب سلولزی اصلاح شده با اپوکسی تری آزین در حذف رنگ سمی مالاشیت گرین از محیط های آبی

در این مطالعه یک نانوجاذب جدید بر پایه سلولز از طریق یک روش اصلاح آسان سنتز شد. جاذب سنتز شده با روش‌های FT-IR، FESEM و EDX بررسی و شناسایی شد. مشخصه های جذبی نانوجاذب سلولزی اصلاح شده با اپوکسی تری آزین با سلولز خام برای حذف رنگینه مالاشیت گرین (MG) از محیط های آبی مقایسه شده است. اثرات بهبود سطح با در نظر گرفتن پارامترهای زمان تماس، دما، مقدار جاذب،pH ، غلظت اولیه جذب شونده بر روی جاذب بررسی شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که سینتیک جذب سطحی برای هر دو نانو جاذب سلولز اصلاح شده و سلولز از مدل سینتیکی شبه مرتبه دوم پیروی می کند. مطالعه ایزوترم ها نشان داد که مدل ایزوترم فروندلیچ به خوبی فرآیند جذب MG بوسیله نانوجاذب را توصیف می کند. همچنین ماکزیمم ظرفیت جذب تئوری نانوجاذب برای رنگینه MG برابر 26/49 میلی گرم بر گرم در دمای 45 درجه سانتی گراد بدست آمد علاوه براین، پارامترهای ترمودینامیکی پیش‌بینی می‌کنند، که فرایند جذب سطحی برای رنگ MG گرماگیر و با افزایش بی نظمی همراه است. مطالعه ی مقایسه ای تایید کرد که ساختار سلولز اصلاح شده برای جذب مالاشیت گرین نسبت به سلولز مناسب تر است.